«زمین»، در میانهی انگشتان انسانهای بزرگ و متعالی، معنای دیگری دارد.
سراغ پیروزمندانه و پیروزگرانهی «رفتن» و «رسیدن» را اگر میگیرید، از مردمان بزرگاندیش و خطرپذیر و شکستناپذیر بگیرید.
با انگشتانهای از فهم و فکر و خواست و درخواستهای کوچک و حقیر، اقیانوسی از تلاطم و تلاش و تدبیر راههای حیاتی حیات را نمیشود پیمانه کرد. گمگشتگان کوچکاندیشِ خاک، اگر میدانستند که تا خدای بزرگیها و کائناتِ بزرگاندیشیها،راه چندانی نیست،اینهمه سرگردانی نمیکشیدند!
بزرگاندیشی، اکسیر و عنصری جادویی است که دیدگاه و چشمانداز آدمی را توسعه میدهد و میگذارد فرصتهایی تازه را کشف کند و بهکار گیرد.
آنکس که بزرگ میاندیشد و درجا نمیزند،زندگیاش آسانتر و لذتبخشتر میشود و امکان و احتمال بهرهوریها و برخورداریهای بزرگ را هم برای خویش، بیشتر و فراوانتر میسازد.
هرچه دید و دیدگاهتان بزرگتر باشد، امکان موفقیتتان هم بیشتر خواهد شد.
اختیار، با خودتان است.